Bedenimle, ruhumla barışmak, onları sevmek çok uzun zaman aldı benim için. İlk defa, 2017 yılında kendime “seni seviyorum Sevinç” dedim. İlk defa aynada kendi gözümün içine baktım ve “kim olursan ol, ne olursan ol, seni kabul ediyorum” dedim. Urla’da inziva hayatı yaşarken, kendimle uzun süre başbaşa kaldım. İçimde ne kadar korku, karanlık, sevinç, mutluluk varsa o duygulardan o evde tek başına geçtim. Muhtemelen hayatımın o dönemini pek az kişi bilir ve neredeyse kimse tanık olmadı benden başka. Hayatını ilişkilerinin üzerine kurmuş biri olarak, ilk defa en önemli ilişkimin kendimle olduğunu o zaman anladım. Sevgi alabilmek için kendimden, düşüncelerimden nasıl vazgeçtiğimi. Yine de şefkatle sarmaladım bu ruhu, bedeni. “Olsun” dedim ben yine de senin tarafındayım. En yakın arkadaşımı, sevgilimi nasıl yargılamadan sevmeye çalışıyorsam, aynı sevgi akışını kendime çevirdim. Sanırım, o sancılı süreç olmasaydı, bugün bunları yazacak cesareti bulamazdım.

Hala ilişkilerim benim için çok önemli ve insanları çok seviyorum. Sadece tek kaynağım onlar değil. İçimde, her zaman büyük bir kaynak var dönüp sarmalanacağım. Sarılacağım bir kalp var. Kendimi sevme sürecim böyle benim. Öncesi epeyce zorlu ve bir anda olmadı. Şimdi 30 yıl görmezden geldiğiniz bir insanın sevginize bir anda karşılık vermesini bekleyemezsiniz. Eğer böyle bir yola girdiyseniz, kendinize karşı sabırlı olmanızı dilerim. “Bu kadar yıl beni neden görmezden geldin?” diyerek haklı bir isyanı olacaktır size. Yine de sarıp sarmalayın, pamuklarda yatırın kendinizi. Öpüp koklayın gerekiyorsa. Sevgilinizi nasıl seviyorsanız, çocuğunuzun nasıl üstüne titriyorsanız öyle.

Belki bugün ilk adımı atarsın. Aynada kendinle göz göze gelirsin. Kalbine dokunursun ve kim bilir belki kalbin de sana dokunur ♥️

#özsevgi #özşefkat #selflove #selfcompassion

📷 by @mehmet_acaruk_official

Diğer Paylaşımlar